Reünie van een pretopleiding

De mooiste momenten in je lerarenbestaan zijn de ontmoetingen met oud-leerlingen. Vorige week borrelde ik met een aantal oud-leerlingen en oud-docenten van de opleiding Journalistiek en Fotografie. Te midden van mijn oud-leerlingen genoot ik van de herinneringen, van de verhalen maar vooral van het feit dat ik zelf kon constateren dat het ze goed vergaat en dat ze met warme gevoelens terugkijken op de opleiding.

Tour du ALS: waarom eigenlijk?

Normaal gesproken zou ik het dit weekend niet in mijn hoofd halen om op een racefiets te klimmen en buiten te fietsen. Op een dag dat men op 24 maart zelfs dingen doet die met alles te maken hebben met de winter. Maar goed, ik ben weer in training. Weer de Mont Ventoux, die ik drie jaar geleden ook al beklom.  Van de zware kant, vanuit Bedoin. Maar nu wil ik het kreng drie keer beklimmen. Voor het goede doel: ALS de wereld uit.

“Wanneer ga jij eigenlijk die Alpe duZes doen?” Die vraag is mij de afgelopen jaren vaak gesteld. Op zich logisch, want sinds 2004 heb ik die berg gemiddeld een keer in de twee jaar beklommen. Gewoon, omdat het kan. En omdat het leuke, sportieve reizen waren, waarbij ik verbleef in een tof hotel.
En die Alpe duZes? Heb ik niet zoveel mee, eerlijk gezegd. Zes keer dezelfde weg naar boven afleggen, met duizenden mensen tegelijk. Aandacht vragen en geld genereren voor KWF, dat zelf nota bene heeft belegd in bijvoorbeeld de tabaksindustrie. .. liever niet. Bovendien had ik al gehoord van anderen dat de Alpe duZes weliswaar een indrukwekkend

Drift

“Pap, je moet gewoon maar niets meer zeggen langs de lijn, ok?” Mijn zoon heeft inmiddels ook de leeftijd bereikt dat meeleven langs de lijn, hoe goedbedoeld ook, als vernedering wordt ervaren. Twaalf is hij, en hij speelt in D1 van een grote voetbalclub in Friesland. Nou goed dan, ik beperk me tot wat aanmoedigende kreten en hou me verder in.

Tot die ene zaterdagochtend, in het uiterste westen van de provincie. Mijn zoon gaat er stevig doch fair in, verovert de bal en passt naar een medespeler. Genadeloos wordt hij onderuitgeschopt door zijn tegenstander. Het gebeurt voor mijn ogen. Ik bijt het puntje van mijn tong af en zeg niets terwijl hij van het veld gedragen wordt.

Even later heeft een vader bij de tegenstander aanmerkingen op een van mijn zoons teamgenoten. Ik herken hem als vader van de beul van mijn zoon. De arme man krijgt een ware scheldkanonnade van mij over zich heen.  “Jouw jongen schopt die van mij uit de wedstrijd en mij hoor je er niet over”, hoor ik mezelf roepen. Ik ben pas tevreden als de man tot vijf keer toe excuses maakt.

De minachtende blik van mijn zoon na de wedstrijd leert mij dat ik wéér de fout in ben gegaan. Niet omdat ik mezelf verloor tegen die vader, “want die vent spoorde niet”. Nee, volgens mijn zoon had ik meteen wel wat bozer mogen reageren toen hij uit de wedstrijd werd geschopt.

Een voetbalvader doet het ook nooit goed.

Social media in het onderwijs

Een beetje zenuwachtig word ik er wel van, die themadagen in het onderwijs. Diep in mijn hart ben ik nog steeds een puber van 15 die zich bepaald niet gemakkelijk voelt in het gezelschap van 100 docenten.

Vandaag hadden we op de Wetterwille een 'domeindag Zorg en Welzijn'. Collega's van alle vestigingen van ROC Friese Poort sector Zorg en Welzijn luisterden naar onder anderen Huub Nelis, co-auteur van 'Over de top', waarin hij duidelijk maakt dat je verschillen in leerprestaties van leerlingen gewoon moet kunnen en durven benoemen. Helemaal mee eens.

Natuurlijk waren er ook de onvermijdelijke workshops. Daar zaten nu twee hele goeie bij, want die waren van mij;). Natuurlijk ging het over social media in het onderwijs, want daarin word ik als deskundige gezien. In het land der blinden... 

Nou ja, kijk zelf maar hieronder. Ik had natuurlijk tijd tekort voor het belangrijkste onderdeel: sociale mediawijsheid onder jongeren. Die is namelijk niet zo groot. En van ons, scholen, moeten ze het op dit moment niet hebben. Hoog tijd dat daar wat aan gaat gebeuren.

Voel je overigens vrij om de presentatie te gebruiken. Kost je niets. Nou ja, vermeld het even in een tweet met @conradberghoef of zoiets. En vertel ook even hoe je publiek reageerde. Ik ben wel benieuwd. Je mag me natuurlijk ook meteen vertellen wat je ervan vindt. Mijn publiek vond het in ieder geval wel informatief, en reageerde enthousiast in de trant van 'moeten we meer mee doen'. Soms worden profeten in eigen land wel gehoord...

Uitdaging: drie keer de Ventoux tegen ALS

Degenen die via mijn folder op deze site zijn beland, zullen denken dat ze in een soort loop zijn terechtgekomen, maar ik wil nog even mijn folder hier promoten. Ik ga namelijk weer iets geks doen. Hieronder staat wat.

De erotisering van het onderwijs

Het Ichtus College in Kampen heeft een leraar die ongepasteSMS’jes verstuurde aan een minderjarige leerlinge ontslagen. Dat werd vandaag bekend. Uit privacy-overwegingen hebben wij verder geen details, hoewel het tegenwoordig niet veel moeite kost om wat meer te weten te komen. Tien tegen één dat de man geen boodschapjes als ‘denk je wel aan je huiswerk’ stuurde. Ongetwijfeld zullen het seksueel getinte berichten geweest zijn.

Vooropgesteld: seksuele dan wel romantische relaties tussen leraar en leerling kunnen niet.  Kom me niet aan met voorbeelden waar het wel goed is gegaan. Ik ken ze ook van nabij. Maar van leerlingen blijf je af. Er is geen sprake van een gelijkwaardige relatie en volgens mij kan alleen dat een basis zijn voor je verder gaat. Volgens mij kan het Ichtus dus niet anders. Maar zonder dat ik iets wil goedpraten, en zonder dat ik de situatie in Kampen ken, wil ik toch een nuance aanbrengen.

Er wordt heel wat afgeflirt op een school. Tussen leerlingen onderling –de hormonen gieren nou eenmaal in het rond- maar ook tussen leerlingen en leraren. Er zijn nogal wat meisjes die zich al heel vroeg bewust zijn van hun vrouwelijke charme en die dit graag in de strijd gooien. En sommige docenten zijn daar erg gevoelig voor.

Hoe vaak gebeurt het niet dat een leerling een opdracht te laat inlevert en er toch onderuit probeert te komen? En waar een jongen heel grappig uit de hoek kan komen met “mijn hond heeft de USB-stick opgegeten”, kunnen 16-jarige meisjes met schuin koppie al kirrend tegenover je staan om te zeggen “dat het morgen ook wel kan toch? Voor mij kun je toch wel een uitzondering maken? Omdat ik het ben?” Ik weet niet of ik het ‘flirterige’ zo een beetje goed geschetst heb, maar neem van mij aan dat sommige meiden verdomd charmant uit de hoek kunnen komen.

Natuurlijk spelen niet alle meisjes het zo. En natuurlijk zijn niet alle docenten hier gevoelig voor. Maar als je het wel bent, maakt dat je ongeschikt voor het vak? Dat denk ik niet. Niets menselijks is een docent vreemd. Maar je moet je wel bewust zijn van je gedrag, en vooral ook van de grenzen die er zijn. Kwestie van beroepsethiek.

Bovendien betekent een flirterige houding van een leerlinge niet dat ze je leuk vindt. Op die leeftijd kan het ook een tweede natuur zijn. Maar sommige docenten voelen zich al snel gestreeld door die aandacht van een jonge vrouw. Denken dat ze nog goed in markt liggen. En gaan grenzen over, zonder dat het meteen tot fysiek contact komt.

Een tijdje geleden sprak ik met een schoolbegeleider die me vertelde dat het steeds vaker voorkomt dat met name jonge, mannelijke docenten hun relatie met vrouwelijke leerlingen (ik redeneer voor het gemak even vanuit het heteroseksuele perspectief) als het ware erotiseren. Docenten die terugflirten. Docenten die praten over hun eigen ‘veroveringstechnieken’ in het uitgaansleven. Docenten die heel opzichtig leerlingen complimenten maken over hun uiterlijk. Die op de social media hun leerlingen actief gaan opzoeken.  En sommige meisjes zijn daar weer gevoelig voor, de aandacht van een oudere man. Vooral ook als die er ook nog eens goed uitziet. Want ja, ook die docenten zijn er;).

Nou wil ik niet zeggen dat het onderwijs een grote broeierige bedoening is hoor. Gelukkig niet. Scholen zijn geen plekken waar argeloze jonge mannen worden gemanipuleerd door jonge nimfen. Laat daar defilmindustrie maar op los. Wel denk ik dat het belangrijk is om jonge docenten hier op voor te bereiden. Ik vind het moeilijk om hier met concrete voorbeelden te komen –dat zou te herkenbaar zijn- maar ik redeneer vanuit de dagelijkse onderwijspraktijk.  En ik weet dat een en ander kan leiden tot grote rolverwarring.  Hoe ver ga je in je persoonlijke contacten met leerlingen?

Scholen moeten dit onderwerp zo snel mogelijk uit de taboesfeer halen. Hoe ga je bijvoorbeeld om met een leerlinge die net even te veel aandacht aan jou besteedt? Je kunt daar als docent slapeloze nachten van hebben, omdat je je blijft afvragen of je zelf aanleiding daartoe hebt gegeven. En of je dus iets verwijtbaars hebt gedaan. Want een ding is duidelijk: kinderen zijn niet weerloos, maar wel aan jouw zorgen toevertrouwd. En dus handel je integer.

En of een en ander inderdaad in de taboesfeer rust? Ik zou deze blog een jaar of vijf geleden niet heb durven te schrijven denk ik. Zelfs nu twijfel ik nog of ik er goed aan doe. Ik heb mijn lessen ook wel geleerd. Professionele afstand moet er zijn. Dat staat een goede, persoonlijke relatie met je leerlingen heus niet in de weg. Inmiddels ben ik op een punt beland dat ik er wel uit ben. Maar ik hou soms mijn hart vast voor de nieuwe generatie docenten. Want het is een prachtig vak, maar soms is alles zo verschrikkelijk ingewikkeld.

Twitter en de Wet van de barbier

Komende maandag geef ik op verzoek van een collega een gastles ‘social media en journalistiek’ aan leerlingen Marketing en Communicatie. Ik wil het daar onder andere gaan hebben over hoe sommige werknemers door hun twittergedrag aardige schade kunnen aanbrengen aan hun organisatie, en dat op Twitter de regel van de ouderwetsche barbier geldt: als je wordt geschoren, moet je zo stil mogelijk zitten. Iedere beweging, hoe goedbedoeld ook, kan vervelende gevolgen hebben. Toch ironisch dat ik daar afgelopen vrijdagavond zelf een lesje in kreeg.

Lesmarathon 2012

Mijn eerste handtekening op de nieuwe locatie staat wel denk ik. De lesmarathon 2012, onze actie voor Serious Request, bracht het prachtige bedrag van 17.500 euro op. Ongelooflijk bedrag. Maar hoewel in dit geval geld het belangrijkste was, was het niet het enige wat de actie opbracht. We hebben een fantastische dag met elkaar beleefd, waarin leerlingen, docenten, ouders én maatschappelijk veld naar elkaar zijn gegroeid.