Lesmarathon 2012

Mijn eerste handtekening op de nieuwe locatie staat wel denk ik. De lesmarathon 2012, onze actie voor Serious Request, bracht het prachtige bedrag van 17.500 euro op. Ongelooflijk bedrag. Maar hoewel in dit geval geld het belangrijkste was, was het niet het enige wat de actie opbracht. We hebben een fantastische dag met elkaar beleefd, waarin leerlingen, docenten, ouders én maatschappelijk veld naar elkaar zijn gegroeid.

Begin oktober had ik het er over in een van mijn klassen. “Aan de Leidijk organiseerden we de afgelopen jaren een lesmarathon”, zei ik toen ik het had over de acties voor Serious Request/het Glazen Huis. “Waarom eigenlijk niet hier”, vroegen leerlingen me. Ja, waarom eigenlijk niet? Om een lang verhaal kort te maken, vlak voor de herfstvakantie kreeg ik toestemming om samen met leerlingen een 24-urige lesmarathon te organiseren, om zo door middel van sponsoring geld bij elkaar te krijgen voor de bestrijding van babysterfte.

De inschrijving overtrof alle verwachtingen: ruim 200 leerlingen meldden zich aan. Oeps. Dat is best wel veel. Een jaar eerder aan de Leidijk vond ik één groep van 50, 60 leerlingen veel te veel. Daar valt niet met goed fatsoen les aan te geven. Die groep van 200 moest dus gesplitst worden, in schoolklassen met normale afmeting. Acht klassen dus. Die 24 uur lessen moesten volgen. Een logistieke nachtmerrie: een lessentabel van 192 uur… in één etmaal. “Dat gaat ons lukken toch?”, vroeg ik mijn opleidingsmanager. Hij gaf het enige goede antwoord: “dat gaat ons lukken”.

Twee maanden lang ben ik elk vrij (tussen)uurtje en na werktijd bezig geweest met de marathon. Omdat leerlingen er zich verder nog niet zoveel bij konden voorstellen, ondanks een infobijeenkomst, had ik al snel besloten dat zij zich maar zoveel mogelijk moesten concentreren op het vinden van sponsors en inzamelen van het geld. Samen met management en collega’s richtte ik me dan op het vullen van de lessentabel, vanaf begin november.

Al snel kregen meerdere mensen lucht van onze marathon. Instanties als de Thuiszorg, bijvoorbeeld. En een oud-leerlinge die samen met haar vriend een reptielenwinkel runt. Spontaan meldden mensen zich aan om gastlessen te komen geven. Sommige instanties werden door onszelf benaderd. Het CNV, bandenplakfabrikant Simson, de vader van een leerlinge die workshops rolstoelbasketbal geeft. Sommige leerlingen regelden zelf een les, zoals een dansworkshop. Ja hallo, het ging hier wel om 192 lessen…

Natuurlijk waren er ook collega´s die aanboden lessen te geven tijdens de marathon. Een uurtje, of twee, of zelfs acht… Er waren collega´s die aanboden om ook 24 uur op school te blijven. Conciërge Paul doneerde zijn overuren die hij die nacht zou maken aan Serious Request. Collega’s regelden ook gastdocenten.  Er kwam steeds minder ruimte op de Excelsheets met lesroosters die ik in de docentenkamer had liggen. Dat betekende dat de lessentabel volliep.

Er moesten meer dingen geregeld worden. De leerlingen moesten eten, drinken en na de marathon ook naar Enschede reizen.  Hebben we allemaal sponsors voor gevonden. We hebben niet alles met dichte beurs doen, maar wel veel. Het enthousiasme was hartverwarmend. Op een vrijdagmiddag kreeg ik een telefoontje van een dweilorkest uit Tijnje. Een van de leerlingen speelt in het orkest en had de overige leden veel geld afgetroggeld. Maar omdat ze haar en onze actie wel konden waarderen wilden ze wel even komen spelen. Of dat kon. Natuurlijk kon dat.

De lesmarathon werd van 20 tot 21 december gehouden, van donderdag op vrijdag. Toen we donderdag 11 uur ’s ochtends begonnen, had ik er al wat slapeloze nachten op zitten. Ik wilde dit namelijk heel erg graag tot een goed einde brengen. Niet vanwege de opbrengst –want daar zat ik al niet meer zo over in- maar meer nog omdat ik wel iets goeds wilde neerzetten met elkaar.  En dat ‘elkaar’, waren we daar wel in geslaagd? Of had ik anderen weer eens te weinig ruimte gegeven in de voorbereidingen? Is namelijk een oude valkuil.

Het werd uiteindelijk echt een dag om nooit te vergeten. Er zijn prachtige lessen geweest, saaie lessen, boeiende lessen, teleurstellende lessen, onvergetelijke lessen, actieve lessen. Het was net een schooldag, maar dan in XXXL. Leerlingen hebben gezwoegd, gedanst, vogelspinnen over hun handen laten lopen, grappige filmpjes bekeken, hebben op school de dag in nacht zien kantelen en weer terug, hebben de Maya’s om 20.12 uur op 20-12 in 2012 repliek gegeven door –ondersteund door een dweilorkest- heel hard ‘hallo wereld, hier zijn wij’ te roepen, hebben onverwachte tussenuurtjes zelf opgevuld door lekker te gaan dansen in de kantine en hebben mij in alle opzichten een onvergetelijke dag bezorgd. Zelf vonden ze het ook wel tof geloof ik. Kijk hier zelf maar.