Uitdaging: drie keer de Ventoux tegen ALS

Degenen die via mijn folder op deze site zijn beland, zullen denken dat ze in een soort loop zijn terechtgekomen, maar ik wil nog even mijn folder hier promoten. Ik ga namelijk weer iets geks doen. Hieronder staat wat.

De erotisering van het onderwijs

Het Ichtus College in Kampen heeft een leraar die ongepasteSMS’jes verstuurde aan een minderjarige leerlinge ontslagen. Dat werd vandaag bekend. Uit privacy-overwegingen hebben wij verder geen details, hoewel het tegenwoordig niet veel moeite kost om wat meer te weten te komen. Tien tegen één dat de man geen boodschapjes als ‘denk je wel aan je huiswerk’ stuurde. Ongetwijfeld zullen het seksueel getinte berichten geweest zijn.

Vooropgesteld: seksuele dan wel romantische relaties tussen leraar en leerling kunnen niet.  Kom me niet aan met voorbeelden waar het wel goed is gegaan. Ik ken ze ook van nabij. Maar van leerlingen blijf je af. Er is geen sprake van een gelijkwaardige relatie en volgens mij kan alleen dat een basis zijn voor je verder gaat. Volgens mij kan het Ichtus dus niet anders. Maar zonder dat ik iets wil goedpraten, en zonder dat ik de situatie in Kampen ken, wil ik toch een nuance aanbrengen.

Er wordt heel wat afgeflirt op een school. Tussen leerlingen onderling –de hormonen gieren nou eenmaal in het rond- maar ook tussen leerlingen en leraren. Er zijn nogal wat meisjes die zich al heel vroeg bewust zijn van hun vrouwelijke charme en die dit graag in de strijd gooien. En sommige docenten zijn daar erg gevoelig voor.

Hoe vaak gebeurt het niet dat een leerling een opdracht te laat inlevert en er toch onderuit probeert te komen? En waar een jongen heel grappig uit de hoek kan komen met “mijn hond heeft de USB-stick opgegeten”, kunnen 16-jarige meisjes met schuin koppie al kirrend tegenover je staan om te zeggen “dat het morgen ook wel kan toch? Voor mij kun je toch wel een uitzondering maken? Omdat ik het ben?” Ik weet niet of ik het ‘flirterige’ zo een beetje goed geschetst heb, maar neem van mij aan dat sommige meiden verdomd charmant uit de hoek kunnen komen.

Natuurlijk spelen niet alle meisjes het zo. En natuurlijk zijn niet alle docenten hier gevoelig voor. Maar als je het wel bent, maakt dat je ongeschikt voor het vak? Dat denk ik niet. Niets menselijks is een docent vreemd. Maar je moet je wel bewust zijn van je gedrag, en vooral ook van de grenzen die er zijn. Kwestie van beroepsethiek.

Bovendien betekent een flirterige houding van een leerlinge niet dat ze je leuk vindt. Op die leeftijd kan het ook een tweede natuur zijn. Maar sommige docenten voelen zich al snel gestreeld door die aandacht van een jonge vrouw. Denken dat ze nog goed in markt liggen. En gaan grenzen over, zonder dat het meteen tot fysiek contact komt.

Een tijdje geleden sprak ik met een schoolbegeleider die me vertelde dat het steeds vaker voorkomt dat met name jonge, mannelijke docenten hun relatie met vrouwelijke leerlingen (ik redeneer voor het gemak even vanuit het heteroseksuele perspectief) als het ware erotiseren. Docenten die terugflirten. Docenten die praten over hun eigen ‘veroveringstechnieken’ in het uitgaansleven. Docenten die heel opzichtig leerlingen complimenten maken over hun uiterlijk. Die op de social media hun leerlingen actief gaan opzoeken.  En sommige meisjes zijn daar weer gevoelig voor, de aandacht van een oudere man. Vooral ook als die er ook nog eens goed uitziet. Want ja, ook die docenten zijn er;).

Nou wil ik niet zeggen dat het onderwijs een grote broeierige bedoening is hoor. Gelukkig niet. Scholen zijn geen plekken waar argeloze jonge mannen worden gemanipuleerd door jonge nimfen. Laat daar defilmindustrie maar op los. Wel denk ik dat het belangrijk is om jonge docenten hier op voor te bereiden. Ik vind het moeilijk om hier met concrete voorbeelden te komen –dat zou te herkenbaar zijn- maar ik redeneer vanuit de dagelijkse onderwijspraktijk.  En ik weet dat een en ander kan leiden tot grote rolverwarring.  Hoe ver ga je in je persoonlijke contacten met leerlingen?

Scholen moeten dit onderwerp zo snel mogelijk uit de taboesfeer halen. Hoe ga je bijvoorbeeld om met een leerlinge die net even te veel aandacht aan jou besteedt? Je kunt daar als docent slapeloze nachten van hebben, omdat je je blijft afvragen of je zelf aanleiding daartoe hebt gegeven. En of je dus iets verwijtbaars hebt gedaan. Want een ding is duidelijk: kinderen zijn niet weerloos, maar wel aan jouw zorgen toevertrouwd. En dus handel je integer.

En of een en ander inderdaad in de taboesfeer rust? Ik zou deze blog een jaar of vijf geleden niet heb durven te schrijven denk ik. Zelfs nu twijfel ik nog of ik er goed aan doe. Ik heb mijn lessen ook wel geleerd. Professionele afstand moet er zijn. Dat staat een goede, persoonlijke relatie met je leerlingen heus niet in de weg. Inmiddels ben ik op een punt beland dat ik er wel uit ben. Maar ik hou soms mijn hart vast voor de nieuwe generatie docenten. Want het is een prachtig vak, maar soms is alles zo verschrikkelijk ingewikkeld.

Twitter en de Wet van de barbier

Komende maandag geef ik op verzoek van een collega een gastles ‘social media en journalistiek’ aan leerlingen Marketing en Communicatie. Ik wil het daar onder andere gaan hebben over hoe sommige werknemers door hun twittergedrag aardige schade kunnen aanbrengen aan hun organisatie, en dat op Twitter de regel van de ouderwetsche barbier geldt: als je wordt geschoren, moet je zo stil mogelijk zitten. Iedere beweging, hoe goedbedoeld ook, kan vervelende gevolgen hebben. Toch ironisch dat ik daar afgelopen vrijdagavond zelf een lesje in kreeg.

Lesmarathon 2012

Mijn eerste handtekening op de nieuwe locatie staat wel denk ik. De lesmarathon 2012, onze actie voor Serious Request, bracht het prachtige bedrag van 17.500 euro op. Ongelooflijk bedrag. Maar hoewel in dit geval geld het belangrijkste was, was het niet het enige wat de actie opbracht. We hebben een fantastische dag met elkaar beleefd, waarin leerlingen, docenten, ouders én maatschappelijk veld naar elkaar zijn gegroeid.