Begin februari stond hoofdredacteur Bart aan mijn bureau. Het was net stevig begonnen met vriezen. “Jij zit even zonder stagiairs toch?” Inderdaad, de volgende lichting stagiairs liet nog twee weken op zich wachten. Ik maakte me op om hun websites te vullen. Nieuws stopt nou eenmaal nooit. Maar Bart had andere plannen. Hij wilde met Dichtbij het schaatsen en het ijsplezier zo veel mogelijk op de voet volgen. Met nieuwsberichten, met bijdragen uit de community, met informatie, met van alles. En daarvoor was coördinatie nodig. Een Dichtbij IJsmeester, zogezegd. En als redactie-Fries die wat makkelijker de handen vrij kon maken kwam ik daarvoor als eerste in aanmerking. Zag ik dat zitten?
